มะเม่าดง

ชื่อทางวิทยาศาสตร์ : Antidesma bunius (L.) Spreng. var. bunius
ชื่อวงค์ : EUPHORBIACEAE
ชื่อสามัญ | Eng : -
ชื่อพื้นเมือง (ทั่วไป) : -

ลักษณะวิสัย

ไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบ ต้นสูง 5-10 เมตร มะเม่าเมื่อโตเต็มที่จะมีขนาด 4 คนโอบ อายุยืนยาว มะเม่าเป็นไม้พื้นเมืองเนื้อแข็ง แตกกิ่งก้านมาก กิ่งแขนงแตกเป็นพุ่มทรงกลม

ใบ

ใบเป็นใบเดี่ยว ผิวใบเรียบเป็นมันทั้งสองด้าน สีเขียวสด ใบออกหนาแน่นเป็นร่มเงาได้ดี ดอกขนาดเล็กสีขาวอมเหลือง

ดอก

ดอกเป็นช่อยาวตามซอกใบและปลายกิ่ง ช่อดอก คล้ายช่อดอกพริกไทย ดอกแยกเพศกันอยู่คนละต้น

ผล

ผลมีขนาดเล็กเป็นพวง ภายใน 1 ผลประกอบด้วย 1 เมล็ด เปลือกหุ้มเมล็ดแข็ง ผลดิบสีเขียวอ่อนหรือเขียวเข้ม มีรสเปรี้ยว พอสุกจะเปลี่ยนเป็นสีแดงและม่วงดำในที่สุด ผลสุกจะมีรสหวานอมเปรี้ยวปนฝาด

นิเวศวิทยาที่เหมาะสม

-

การกระจาย

-

ประโยชน์

เปลือก มีพิษ ใช้เป็นยา ใบ ใช้เป็นอาหาร รักษาโรคซิฟิลิส ผลสุก รับประทานได้ ใช้ทำแยมและไวน์