มะเม่าดง
ชื่อทางวิทยาศาสตร์ : Antidesma bunius (L.) Spreng. var. bunius
ชื่อวงค์ : EUPHORBIACEAE
ชื่อสามัญ | Eng : -
ชื่อพื้นเมือง (ทั่วไป) : -
ลักษณะวิสัย
ไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบ ต้นสูง 5-10 เมตร มะเม่าเมื่อโตเต็มที่จะมีขนาด 4 คนโอบ อายุยืนยาว มะเม่าเป็นไม้พื้นเมืองเนื้อแข็ง แตกกิ่งก้านมาก กิ่งแขนงแตกเป็นพุ่มทรงกลม
ใบ
ใบเป็นใบเดี่ยว ผิวใบเรียบเป็นมันทั้งสองด้าน สีเขียวสด ใบออกหนาแน่นเป็นร่มเงาได้ดี ดอกขนาดเล็กสีขาวอมเหลือง
ดอก
ดอกเป็นช่อยาวตามซอกใบและปลายกิ่ง ช่อดอก คล้ายช่อดอกพริกไทย ดอกแยกเพศกันอยู่คนละต้น
ผล
ผลมีขนาดเล็กเป็นพวง ภายใน 1 ผลประกอบด้วย 1 เมล็ด เปลือกหุ้มเมล็ดแข็ง ผลดิบสีเขียวอ่อนหรือเขียวเข้ม มีรสเปรี้ยว พอสุกจะเปลี่ยนเป็นสีแดงและม่วงดำในที่สุด ผลสุกจะมีรสหวานอมเปรี้ยวปนฝาด
นิเวศวิทยาที่เหมาะสม
-
การกระจาย
-
ประโยชน์
เปลือก มีพิษ ใช้เป็นยา ใบ ใช้เป็นอาหาร รักษาโรคซิฟิลิส ผลสุก รับประทานได้ ใช้ทำแยมและไวน์